این معلومات ایجاد شده در 24 فبروری سال 2025
در بلغارستان، هر والدین در رابطه با فرزندان زیر 18 سال خود حقوق و تعهداتی دارند. والدین که متاهل باشند و یا هم غیر متاهل باشند از حقوق و تعهدات مساوی برخوردارند.
قوانین بلغارستان شامل قوانینی است در مورد اینکه حقوق و تعهدات اساسی والدین و فرزندانشان چیست، حقوق والدین چگونه توسط هر یک از والدین در حضور یا عدم وجود ازدواج و پس از طلاق اعمال می شود.
I. من به عنوان یک والدین چه حقوق و تکالیفی در قبال فرزندم دارم؟
شما به عنوان والدین، بدون توجه به جنسیت فرزندتان، حقوق و تعهدات زیر را دارید:
شما موظف هستید به رشد جسمی، ذهنی، اخلاقی و اجتماعی فرزند خود و همچنین تحصیل و منافع شخصی و دارایی او اهمیت دهید.
شما موظف هستید فرزند خود را با توجه به توانایی های خود و با در نظر گرفتن نیازها و تمایلات فرزند خود تربیت کنید و زمینه تحصیل او را فراهم آورید تا فردی مستقل و مسئولیت پذیر رشد کند.
شما حق ندارید علیه فرزندتان خشونت اعمال کنید و یا به وسیله وسایلی که حیثیت آنها را نقض می کند، آنها را تنبیه کنید.
شما باید زیر 14 سال کودک خود را تحت نظارت دائمی قرار دهید و سپس تا زمانی که 18 ساله شود، کنترل مناسبی بر رفتار او انجام دهید.
شما باید تا سن 18 سالگی با فرزند خود زندگی کنید، مگر اینکه دلایل مهمی وجود داشته باشد که شما را ملزم به زندگی جداگانه کند. به عنوان مثال، اگر کودک در یک مدرسه تخصصی (موسیقی یا غیره) درس می خواند و در خوابگاهی در آنجا اسکان داده می شود، اگر به دلیل بیماری و غیره برای مدت طولانی در یک مرکز پزشکی قرار گرفته باشید.
شما حق دارید تا سن 14 سالگی وکالت فرزند خود را داشته باشید و از سن 14 تا 18 سالگی با اقدامات قانونی فرزند خود موافقت کنید.
شما این حق را دارید که اموال فرزندتان را در راستای منافع پسر یا دختر شما و با دقت لازم مدیریت کنید. شما احتمالا می توانید اموال غیر منقول و دارایی های منقول ارزشمند آنها (اوراق بهادار، سپرده ها) را تنها با اجازه دادگاه منطقه و در صورتی که به نفع کودک باشد، (به عنوان مثال از طریق فروش) دفع کنید. فرزند شما ممکن است شخصاً یا از طریق شما هدایا، معافیت، وام یا تضمین بدهی های دیگران را ندهد. چنین اقداماتی هیچ اثر قانونی ندارد. در صورت وجود نیاز یا منفعت آشکار برای کودک و در موارد اضطراری خانوادگی، دادگاه می تواند به طور استثنایی به شما اجازه دهد تا با گرو گذاشتن یا رهن اموال فرزندتان، بدهی های دیگران را تضمین کنید. به عنوان مثال: شما می خواهید یک خانه بزرگتر برای خانواده بخرید و برای این منظور وام گرفته اید. شما می توانید از دادگاه بخواهید که اگر این وام متعلق به کودک و غیره باشد، با وام مسکن در خانه فعلی شما تضمین شود.
مهم! اگر فرزند شما بدون دلیل موجه خانه را ترک کرده است، می توانید از دادگاه درخواست کنید که او را بازگرداند.
اگر دادگاه دلایل مهمی را برای زندگی کودک با شما در نظر بگیرد، به اداره کمک های اجتماعی اطلاع می دهد که اقدامات لازم را برای محافظت از کودک انجام می دهد. در چنین مواردی بهتر است فوراً از یک وکیل مشاوره حقوقی بگیرید.
پیدا کردن وکیل خوب در بلغارستان
II. طفل من چه حقوق و مکلفیت ها را داشته می باشد؟
فرزند شما دارای حقوق و تعهدات زیر است:
حق بزرگ شدن و تربیت به گونه ای که رشد جسمی، ذهنی، اخلاقی و اجتماعی آنها را تضمین کند؛
حق داشتن روابط شخصی با شما، مگر اینکه دادگاه حکم دیگری صادر کرده باشد. زمان و چگونگی تعیین روابط شخصی بین شما و فرزندتان در زیر در این مقاله توضیح داده شده است؛
حق مراجعه به اداره کمک های اجتماعی در صورتی که بین آنها و شما به عنوان والدین در مورد موضوعی اختلاف نظر وجود داشته باشد. اگر فرزند شما به سن 14 سالگی رسیده است و اختلاف نظر بین شما در مورد مسائل مهم است، فرزند شما می تواند از طریق اداره کمک های اجتماعی برای حل اختلاف به دادگاه مراجعه کند؛
تعهد احترام به پدر و مادر و پدربزرگ و مادربزرگ و همچنین کمک به آنها. کودک نیز در قبال سایر اعضای خانواده چنین تعهدی دارد;
تعهد به مراقبت از والدین سالخورده و بیمار پس از رسیدن به سن 18 سالگی.
III. حقوق والدین توسط هر دو والدین چگونه اعمال می شود؟
شما و همسرتان موظف هستید همیشه از حقوق والدین خود برای بهترین منافع فرزندتان استفاده کنید. شما می توانید حقوق خود را با هم یا جداگانه اعمال کنید. وقتی به تنهایی اقدام می کنید، موظف هستید که والدین دیگر را از اقدامات خود آگاه کنید.
معمولاً اعمال حقوق و تعهدات والدین با توافق دوجانبه است. با این حال، اگر در هر موضوعی بین شما و والدین دیگر اختلاف نظر وجود دارد، ابتدا باید سعی کنید آن را بین خود حل کنید.
اگر این امکان وجود ندارد، می توانید با یک میانجی تماس بگیرید یا شکایتی را در دادگاه مطرح کنید، دادگاه اختلاف را بررسی کرده و در مورد موضوع تصمیم گیری می کند.
IV. در صورت اختلاف بین والدین در مورد سفر کودک به خارج از کشور چه اتفاقی می افتد؟
موضوع سفر یک کودک زیر 18 سال به خارج از کشور به طور مشترک توسط هر دو والدین تصمیم گیری می شود. رضایت پدر و مادر برای سفر کودک الزامی است.
در صورت موجود اختلاف نظر بین والدین، هر یک از آنها می توانند به دادگاه مراجعه کنند و دادگاه این موضوع را بررسی و حل کند.
مهم! اگر نگران این هستید که والدین دیگر بخواهند فرزند شما را بدون رضایت شما از بلغارستان خارج کنند، می توانید از دادگاه منطقه ای درخواست کنید که ممنوعیت خروج کودک از کشور را اعمال کند. دادگاه بلافاصله به مقامات کنترل مرزی وزارت امور داخله اطلاع می دهد که چنین اقداماتی آغاز شده است.
دادگاه نظر پدر یا مادر دیگر را نیز می شنود و ممکن است مدارک دیگری نیز جمع آوری کند. دادگاه ممکن است درخواست شما را رد کند، اما اگر آن را معتبر بداند، تصمیمی مبنی بر ممنوعیت خروج کودک از بلغارستان صادر خواهد کرد. این ممنوعیت همیشه موقت و برای مدت زمان مشخصی است.
می توانید ظرف 7 روز نسبت به تصمیم دادگاه اعتراض کنید. برای این منظور به شما توصیه می کنیم از یک وکیل کمک حقوقی بگیرید:
پیدا کردن وکیل خوب در بلغارستان
پس از قطعی شدن تصمیم دادگاه، دادگاه بلافاصله یک نسخه از آن را به وزارت کشور ارسال می کند تا سیگنالی به سیستم اطلاعات شینگن وارد شود که با خروج غیرقانونی کودک از کشور مقابله می کند.
ممنوعیت خروج از کشور به درخواست یکی از والدین، قیم یا قیم کودک توسط دادگاه قابل رفع است.
V- حقوق والدین پس از طلاق چگونه اعمال می شود؟
طلاق راهی برای فسخ ازدواج مدنی از طریق دادرسی است. در بلغارستان، می توان درخواست طلاق داد:
با رضایت متقابل زوجین. یا
با طرح دعوی در دادگاه در صورت بروز خرابی عمیق و غیرقابل جبران ازدواج.
شما می توانید در مورد روش طلاق در مقاله چگونه در بلغارستان طلاق بگیرم، را بیشتر بخوانید؟
یکی از پیامدهای اجباری طلاق، تعیین چگونگی اعمال حقوق والدین، محل زندگی کودک و حمایت از فرزندش است.
این مسائل یا در صیغه طلاق با توافق طرفین حل می شود یا در جریان دادرسی طلاق با دعوی.
چندین گزینه ممکن است:
حقوق والدین بین شما مشترک است. این بدان معناست که هر دو والدین از حقوق والدین بر فرزند برخوردار خواهند بود و شما در توافقنامه موافقت خواهید کرد که کودک به نوبت برای مدت معینی با هر دوی شما زندگی کند. به عنوان مثال: شما می توانید توافق کنید که کودک 2 هفته با پدر و 2 هفته با مادرش باشد و همچنین در یک تعطیلات مدرسه کودک با یکی از والدین باشد و در تعطیلات مدرسه دیگر کودک با والد دیگر باشد و غیره. شما آزادید که در مورد همه این مسائل به توافق برسید، اما فقط به نفع فرزندتان.
اگر شما خودتان نتوانید به کدام توافق برسید، ممکن است دادگاه حقوق والدین را به یکی از والدین واگذار کند و دیگری حق روابط شخصی با کودک را داشته باشد. این بدان معنا نیست که پدر و مادر دیگر از حقوق والدین محروم هستند! اما فرزند فقط با یکی از والدین زندگی می کند و والدین دیگر حق دارند در روزهای خاصی از ماه آنها را ببرند. به عنوان مثال: والدین می توانند هر هفته اول و سوم هر ماه و همچنین برای تعداد معینی از روزهای تعطیل و غیره کودک را ببرند.
هنگام تصمیم گیری در مورد اینکه آیا حقوق والدین مشترک خواهد بود و کودک با کدام والدین زندگی خواهد کرد (یا با هر دو)، خواسته ها و نظرات کودک و همچنین رابطه او با هر یک از والدین همیشه در نظر گرفته می شود. اگر کودک 10 سال یا بیشتر از 10 سال عمر داشته باشد، ممکن است دادگاه در این مورد به او رسیدگی کند.
مهم! هنگامی که اعمال حقوق والدین فقط به یکی از والدین واگذار شود، والدین دیگر موظف به پرداخت نفقه فرزند هستند. حداقل حمایت ماهانه کودک برای سال 2025، 270 لیوا است.
مهم! حقوق والدین و روابط شخصی با فرزندی که در حکم طلاق تعیین شده است قطعی نیست. در هر زمانی تا زمانی که کودک به سن 18 سالگی برسد، هر یک از والدین می توانند از دادگاه تقاضای تغییر در حقوق والدین و روابط شخصی او با کودک را داشته باشند، زمانی که دلایل مهمی برای این امر وجود دارد.
VI. حقوق والدین در صورت جدایی چگونه اعمال می شود؟
اگر شما و شریک زندگی‌تان به‌عنوان یک خانواده بدون ازدواج با هم زندگی کرده‌اید و از هم جدا شده‌اید، باید دوباره بین خودتان ترتیبی دهید که چه کسی و چگونه حقوق والدین را بر فرزندتان اعمال کند و او کجا زندگی کند.
مجدداً، می توانید به توافق نامه ای کتبی بین خود برسید، که در آن توافق می کنید که آیا حقوق والدین به یکی از والدین واگذار شود یا بین آن دو تقسیم شود (نگاه کنید به نقطه V در بالا). این توافق نامه کتبی به دادگاه ارائه می شود که باید آن را تأیید کند.
اگر شما نمی توانید به کدام توافق برسید، هر یک از والدین می توانند برای حقوق والدین به دادگاه شکایت کنند، دادگاه در مورد موارد زیر تصمیم می گیرد:
جایی که کودک زندگی خواهد کرد؛
کدام یک از والدین از حقوق والدین استفاده خواهند کرد.
رابطه شخصی والدین دیگر با فرزند چگونه خواهد بود.
والدینی که از حقوق والدین برخوردار نشده اند، چه حمایتی از فرزند دارند.
مهم! در صورت وجود حقایق و شرایط جدید مربوط به اعمال حقوق والدین توسط هر یک از والدین، توافق حاصل شده یا تصمیم دادگاه منوط به تغییر بعدی است.
VII. محدودیت و سلب حقوق والدین
به درخواست یکی از والدین، دادستان یا اداره کمک های اجتماعی، دادگاه می تواند والدین دیگر را از حقوق والدین محدود یا محروم کند.
حقوق والدین شما ممکن است زمانی محدود شود که:
رفتار شما برای سلامتی، تربیت یا دارایی کودک خطری ایجاد می کند.
شما نمی توانید به دلیل بیماری روانی یا دلیل عینی دیگر از کودک مراقبت کنید و از حقوق والدین خود استفاده کنید.
ممکن است که شما از حقوق والدین محروم شوید:
زمانی که شما بدون دلیل خوب به طور دائم از کودک مراقبت نمی کنید و شما از طفل حمایت درست ارایه نمی کنید;
در موارد خاص رفتاری جدی که سلامت، تربیت یا دارایی فرزند شما را به خطر می اندازد یا نمی توانید به طور دائم از او مراقبت کنید.
وقتی دادگاه بررسی می کند که حقوق والدین باید محدود شود، ممکن است برای اعمال برخی از آنها شرایطی را تعیین کند یا به شخص دیگری واگذار کند.
زمانی که حقوق والدین را محدود یا سلب می کند، دادگاه ممکن است محل سکونت کودک را تغییر دهد و حتی تعیین کند که او خارج از خانواده باشد. این امر زمانی جایز است که پدر و مادر دیگری وجود نداشته باشد یا اعمال حقوق والدین توسط او به مصلحت کودک نباشد.
مهم! هنگامی که کودک خارج از خانواده قرار می گیرد، دادگاه:
دادگاه نفقه کودک را تعیین می کند.
دادگاه ممکن است برای روابط شخصی بین والدین و فرزند اقداماتی را صادر کند. بطور مثال: دستور دهید که بتوانید کودک را فقط در حضور شخص دیگری یا فقط در مکانی امن برای کودک ببینید.
مهم! در صورت تغییر شرایط، دادگاه می تواند اقدامات محدود یا سلب حقوق والدین را تغییر دهد. به حیث یک والدین، شما همچنین حق دارید از دادگاه درخواست کنید که حقوق والدین شما را در زمانی که دلیل محرومیت شما از بین رفته است، بازگرداند.
در تمام موارد محدودیت یا محرومیت از حقوق والدین و همچنین در اعاده آنها، دادگاه مراتب را به اداره مددکاری اجتماعی اعلام می کند تا در صورت لزوم نسبت به برقراری سرپرستی (برای کودکان تا سن 14 سال) یا حضانت (از سن 14 تا سن 18 سال) طفل یا قرار دادن طفل در خارج از خانواده اقدام کند.
در مورد تمام مسائل مربوط به حقوق والدین در صورت طلاق یا جدایی، اختلاف نظر بین والدین و همچنین در صورت محدودیت یا سلب حقوق والدین، به شما توصیه می کنیم با یک وکیل مشورت کنید:
- Log in to post comments